Calquera día…
Esa broma é diferente. Foi dedicada a todos aqueles que corren… e moi.
Pois hai algunhas lombas que son executados “animalades” como din. Simplemente, por mi, teñen un crédito impresionante. Jo CREC (vostede non pode dicir non… Eu, o que diaños, a esperanza é o último que se perde, non?)… Pero, con todo, Eu non creo que poderá facer tal “animalades”… é, correr “O pulo” 80 km, 90 millas ou 100km… Pero, precisamente cando estes son “animalades”, “bestieses” Quero dicir ou como, paisaxes tenden a ser incrible.
Moitas veces fun con el para eses talentos… e crean que foi un celoso (sa, pero aínda así envexa) cando viu onde sería executado… Montañas espectaculares, views, Corriols sinuosas… a importe ea jusante… vir e ver que era o mellor: seus rostros eran unha mestura de cansazo e alegría. Lentamente, marchando fatiga… pero a alegría aumentou cando viron o que fixeran… Cada minut, hora o día que anava passant, felicidade tras rematar a carreira foi crecendo…
Xa, cos meus ollos “compañeiro mera”, Vin que o esforzo durante a carreira, ou Fred que havien Patit, ou a choiva que acompañou… houbo… todo o que quedaba era a satisfacción. Eu, con esta mestura de sentimentos “Eu quero a 100km, pero non pode”, El buscou facer bos lugares para correr… Eu, para comezar, preto de casa.
Notei que, se está motivado, calquera momento pode atopar un canto fermoso da natureza ao seu redor. E entón eu comece a, por un “petit i humil” video de Collserola… para unha noite no Rock the Moor pode ser, ás veces, un cume igualmente espectacular dous mil metros…
Máquinas dedicado á execución de 5, 10, 50… Eu 100 km… e que, encara no corren… però ho acabaran fent 
Vídeo para a alegría de correr Collserola
11DeNoviembreDe2011?bloqueado = true # 5673653087508111138
Miriam
